Keukenslaaf

Irgend en Freek nipten van hun rosé. Het vuur in de vuurkorf brandde prima. Zij zaten op wat binnenkort hun terras zou gaan zijn. Het zand en de tegels lagen klaar om verwerkt te worden. Volgende week kwam een stratenmaker dit klusje klaren. De rest van de straat had ook gebruik gemaakt van deze alleen op zaterdag werkende stratenier. Vandaag had Freek in hun huis de restanten van de bouw opgeruimd. Alle kleine hoekjes had hij schoongemaakt. Het grove werk zat erop. De komende week stond de afwerking op het programma. Keuken, badkamer, stukadoor, vloeren en terras. Irgend had een planning opgesteld en overlegd met de leveranciers. Zoals gebruikelijk had zij knap onderhandeld over prijs en afspraken. Het was haar zelfs gelukt een boeteclausule op te nemen in de afspraken met de leverende partijen. De keukenboer had schamper gelachen toen Irgend stelde dat zodra de deadline niet gehaald werd de vaatwasser gratis zou zijn.

'Nee mevrouwtje, zo werkt het niet, wij kunnen niet per klant aparte clausules inbouwen, zou een mooie boel worden, niet waar meneer?'

'Hoor eens, beste man, het is crisis in de economie. Jullie pand hier in het Woonforum moet betaald worden, al die kopjes koffie en al die mensen die hier werken. Ik weet als zelfstandig ondernemer prima dat het allemaal net wil. Als ik mijn opdracht intrek zitten jullie een stuk dichter bij het faillissement.' Irgend laste een pauze in en keek de keukenman indringend aan.

'Nou mevrouwtje, dat valt wel mee hoor. Zo somber hangt de vlag er niet bij. Maar heel vriendelijk dat u zich om ons bekommerd.' Hij lachte net te ongedwongen. Freek zag hoe de eerste rode vlekken in zijn nek opkwamen. Het lepeltje roerde de verkoper net te lang door de slappe koffie.

'Mevrouwtje?' vroeg Irgend, 'Weet je wel wat het vrouwtje wil?'

'Nou ja, mevrouwtje, ik bedoel, bij wijze van spreke.'

'Niks mevrouwtje, gewoon mevrouw, toch?' Freek wist wat er nu ging gebeuren. Irgend zou opstaan en door de zaak gaan ijsberen. De salesman in vertwijfeling achterlaten. De hakjes van Irgend klonken lekker kittig op het keukenmarmer. Irgend was op weg om haar zin op te eisen en te krijgen.

'Mooi hoor deze vaatwasser. Is dat met een energielabel A?' Freek kende zijn rol. Hij leidde de man een beetje af. Met algemene vragen kon hij de verkoper op zijn gemak stellen.

'Ja, het nieuwste model. Met ingebouwde vuildetectie. Wilt u deze of het model daarnaast?' De man keek over zijn schouder naar Irgend die nu op een Italiaans terazzo aanrecht was gaan zitten in een van de showmodelkeukens. Ze had haar benen over elkaar heen geslagen, de punt van haar pump eigenwijs in de lucht. Ze bestudeerde haar nagels, die vuurrood gelakt waren.

´Dus die vuildetectie zorgt voor een milieuneutrale afgifte van het wasmiddel?' Freek probeerde zo geïnteresseerd mogelijk te klinken.

'Ja, u wilt deze uitvoering?'

'Nou, ik denk dat u dat met mijn vrouw moet overleggen, ze zit daar achter u.' De man keerde zich om en liep naar Irgend die nog steeds op het aanrecht zat. Ze stak een kop uit boven de keukenboerenknecht. Hij glimlachte zijn meest verkrampte showroomgrijns.

'U wenst?'

'Luister, het is heel simpel. Jullie zorgen ervoor dat dat keukentje op tijd geplaatst wordt. Geen gewacht op onderdelen, geen gedoe met monteurs, je stuurt de allerbeste, geen gezeik met afwerkstripjes die later komen. Je checkt van te voren of je alles in voorraad hebt. In een dag hebben jullie de hele klus geklaard. Elk uur dat je over die termijn heen gaat, kost je dat een inbouwapparaat. Uur één is de vaatwasser, uur twee is de magnetron, uur drie is de koelvriescombinatie met espressoapparaat en uur vier is de Amerikaanse zespitter, compris?'

'En uur vijf?' Freek kreeg respect voor de verkoper, hij durfde wel.

'Uur vijf? Dat houdt in dat jij persoonlijk de kastjes komt uitsoppen!' Irgend hield het door haar opgesteld schema voor zijn neus. 'Zullen we hier dan even de afspraak ondertekenen?'

'Ehm, dit is heel ongebruikelijk, maar gezien de situatie,' de man keek om zich heen naar de mensen die om hen heen waren komen te staan, 'moet ik misschien maar instemmen met uw, eh, voorstel. Maar ik denk dat ik voor uur vijf liever het terazzo aanrechtblad wil noteren.'

'Deal!' Irgend sprong behendig van het verhoogde keukenblok af en schudde de hand van de keukenslaaf. 'Maar ik weet zeker dat u alles op alles gaat zetten om de keuken volgens afspraak te leveren. Overigens, is hier boven de badkamerafdeling? Kunnen we daar ook nog even langs gaan?'

'Eh, ik niet, ik ga alleen over de keukens, zal ik mijn collega maar even waarschuwen?' De verkoper murmelde iets in zijn mobieltje.

'Nou waarschuwen, zo erg is het toch niet om afspraken met mijn vrouw te maken?' Freek klopte de man op zijn schouders. 'Bedankt en ik verheug me op een mooi keukentje.'

Irgends hakken hoorde Freek al tikken op de trap, hij volgde zijn zakenvrouwtje. Altijd leuk om met Irgend inkopen te doen.

Jack Ass in de Buitenhof

Freek haalde de laatste spullen uit de tent, waar ze de afgelopen weken in hadden gebivakkeerd sinds de gemeente hun tijdelijke bewoning op de bouwlocatie had verboden. Max de advocaat had geregeld dat ze weer terug mochten keren in de port a cabins. Voorwaarde was wel dat er een groene afrastering werd aangelegd om de keten. Dit om het zogenaamde uitzicht bedervende karakter van de woonunits weg te nemen. Max had ontdekt dat dit de kern van de klacht van de onbekende buur geweest was. Bij de Tuinland hadden Freek en Irgend een groot aantal snel groeiende heesters gekocht die snel zouden moeten groeien en voor een groene afscheiding zouden zorgen. Om de struiken later nog te kunnen gebruiken hadden ze lange plantenbakken laten maken. Uit die bakken konden de heesters later in de tuin overgeplaatst worden. Vanaf de straat zag het er groen en natuurlijk uit. Van de woonketen was niets meer te zien. Van de gemeente mochten ze nu blijven zitten tot de woning was opgeleverd. De aanklacht was voorwaardelijk ingetrokken. Als Freek of Irgend nogmaals aanwijzingen van RO zou negeren zou er iets zwaaien. Ir. Gorecht was aangewezen als aanspreekpunt voor de gemeente. Met hem had Freek een goed gesprek gevoerd; de kou was nu wel uit de lucht.

Bij de port a cabin was Irgend al bezig in haar kantoortje. Ze had een paar weken geleden een goede vertaalklus binnengehaald voor een Duits bedrijf. De onderhandelingen voor dat account hadden een merkwaardige afloop gekend. Het werkontbijt dat zij met de Duitse ondernemer had gepland, was doordat Freek Irgend in haar nachtgoed had buitengesloten had, merkwaardig verlopen. Toen de Duitser in zijn zilvergrijze audi was voorgereden, kwam Irgend net onder de douche vandaan. Omdat hun douche apart van het slaapvertrek stond, moest Irgend vijf passen over het terrein afleggen. Toen zij die vijf passen had gezet, ontdekte ze dat de deur op slot zat. Ze kon dus niet bij de kleren die zij klaargelegd had. Als geboren Duitse, wist ze als geen ander dat een degelijk mantalpakje onontbeerlijk was in deze situatie. Haar donkerblauwe pakje kon zij zien liggen, maar aantrekken was onmogelijk. De ondernemer, die in lingerie en nachtgoed deed, had haar gespot. Het satijnen nachthemd dat ze snel nog had aangeschoten toen ze uit de douchecabine was gestapt, was van zijn merk. Hij zag het meteen en kwam lachend de ongelukkige Irgend tegemoet.

'Ha, sehr schön', sprak hij Irgend toe, 'Sie haben ein gutes Geschmäck!' Hij opende het portier van de auto en gebaarde Irgend in te stappen. Zij aarzelde even, bedacht een list en ging vervolgens zitten op de passagiersstoel. Ze excuseerde zich voor haar ongekleedheid, en vroeg Jörgen of hij naar haar vriendin Iris wilde rijden. Iris had de zelfde maat als zij en zou haar kleding willen lenen. Met de mobiel van Jörgen kondigde zij haar merkwaardige verzoek aan. Iris beloofde dat zij haar busines power suit zou klaar leggen. Achter het stuur zat Jörgen te grinniken. Dit had hij in heel zijn loopbaan nog nooit meegemaakt. Lekker locker vond hij het. Wat Irgend ook zou eisen voor een beloning voor haar werk, hij zou het bieden. In Iris' slaapkamer verkleedde Irgend zich snel. Met vereende krachten maakte zij zich op en in de spiegel zag zij haar zelfverzekerde blik, dit ging lukken. Bij Kaap Hoorn zouden ze onder het genot van een hapje de details bespreken. Het werk ging over een digitale catalogus waarmee Jörgen de Nederlandse markt wilde veroveren. De tekstjes bij de diverse kledingstukken zouden goed en pittig vertaald moeten worden. Irgend had wat voorbeelden uitgewerkt en die vond Jörgen goed. Het bedrag dat zij als honorarium zou ontvangen zou genoeg zijn om het komende jaar door te komen met de vertaalstudio. En dat terwijl het werk in twee maanden zou zijn afgerond. Topdeal dus.

Probleem van dit overleg was, dat Irgend door haar zoon gezien was toen zij schaars gekleed in de auto gestapt was. Spike had zijn vader gebeld en die had de hele dat het beeld voor ogen gehad dat zijn vrouw via de A7 naar Duitsland was gereden. Voor, ja voor wat eigenlijk? Hield ze er een minnaar op na? Was ze ontvoerd? Freek wist het niet. Via de mobiel van Irgend kreeg hij geen contact, die lag naast haar mantelpakje. Toen hij 's middags thuiskwam, zat Irgend voor de nog steeds gesloten port a cabin. Ze had een flesje rosé uit de stad meegenomen en nipte net aan haar derde glasje. Ze bood haar man ook een glas aan. Maar die weigerde. 'Wat heb jij vanochtend gedaan?'

'Hoezo, ik had een bespreking,' antwoordde Irgend, 'Maar dat liep wel een beetje anders.' Ze vertelde over haar avonturen.

'Smoesjes, ik weet best dat je met die audi-duitser bent weggereden met nog geen fatsoenlijk kledingstuk aan je lijf.' Freek klonk bozer dan hij had willen zijn. Hij stond op en liep de bouwplaats over. 'Spike zag je weglopen en heeft mij gebeld. Hij vertelde hoe je hier over het terrein paradeerde met je mooie benen. Wat valt mij dit tegen van je. Ik dacht dat wij het goed hadden.'

'Liefje, ik kan het uitleggen, het komt door deze stomme bouwketen.'

'Ja, geef maar de omstandigheden de schuld.'

Uit de port a cabin klonk gelach. Spike en een vriendje zaten gebogen over een laptop.

'Al 600 hits in een uurtje tijd, we hebben een prima resultaat. Moet je zien op de kaart-overlay. Allemaal unieke bezoekers, hier in de buurt.'

'Wat doen die jongens?'

Irgend keek naar de internettende boys en zei: 'Ze klooien wat op YouTube, er is een wedstrijd van de buurtvereniging. Wie maakt het populairste filmpje van de Buitenhof. Ze wilden wat bedenken om die hanggroepjes bij de wijk te betrekken. Ze hebben Jack Ass in de Buitenhof opnames gemaakt. Ik heb ze vanmiddag gezien hoe ze in de speeltuin stunts uithaalden. Met een skateboard de brug af skaten en met een salto van de familieschommel afspringen, dat soort dingen. Toen ze wilden slalommen met een scooter tussen spelende kleuters heb ik ze weggehaald. Dat kunnen we niet gebruiken. Later heb ik ze bij het pontje weggestuurd. Ze wilden met een scooter via dat pontje over de sloot heenjumpen. Mafkezen.'

'Hmm, de appel valt dus niet ver van de boom. Met zo'n moeder.' Freek was niet in de stemming om zich snel te laten vermurwen. Hij kon het niet geloven dat zijn Irgend hem ontrouw was geweest.

'Nou, dan geloof je mijn verhaal niet. Open die klote keet nou maar, dan kan ik eindelijk mijn eigen kleding aan.'

Toen ze binnen was hoorde Freek een auto stoppen voor hun huis. Het was Iris. Zij kwam haar kleren ophalen.

'En Irgend, is het gelukt met die afspraak, wat een gedoe zeg. Gelukkig hebben we de zelfde maat. Je zag er echt strak uit. Heel gründlich. Trouwens het filmpje op YouTube is om te gillen.' Iris pakte haar I-phone en liet Freek zien wat zij in haar favorietenlijst had opgeslagen. In het kleine scherm zag Freek hoe zijn vrouw zich afdroogde in de krappe ruimte van hun douchecabine. Omdat die zo klein was, liet Irgend de deur een stukje open. Spike had vanachter een stapel bouwmaterialen staan filmen. Het schokkerige beeld liet zien hoe de bijna naakte moeder in haar nachthemd schoot en hoe zij verschrikt opkeek. Gehaast maakte ze de vijf stappen in de richting van haar slaapvertrek. Ze rommelde aan de deur, zonder resultaat. De camera zwenkte naar links en toonde hoe een knappe man het terrein opliep. De jongens hadden een sensueel muziekje onder de beelden gezet. De man schudde de hand van Irgend, zei iets en opende voor haar het autoportier. De camera volgde de auto die snel uit beeld reed. Als laatste shot had Spike in een autospiegel heel zielig gekeken en een tekst uitgesproken. Toen Freek de tweede keer het filmpje afspeelde hoorde hij wat zijn zoon zei: 'Papa is aan het werk, mama heeft plezier en ik moet mijn eigen boterhammen smeren, that's what life is in de Buitenhof.' Onderaan de beelden zag Freek dat de teller ondertussen op 843 kijkers stond.