Volgers, meld je aan als volger, gebruik de link hierboven

dinsdag 21 september 2010

Buurvrouwen aan de prosecco


 

Irgend nam nog maar een slokje van haar droge witte wijn. De andere vrouwen dronken prosecco; Irgend voelde aan dat de bubbels de alcohol te makkelijk binnen lieten komen. Ze zag aan de overkant van de tafel al een van de buurvrouwtjes met blosjes die scherp afstaken tegen haar geblondeerde haar. Clara kon niet zo goed tegen de drank en zeker niet vlak na werktijd. Om vijf uur was het verjaardagspartijtje begonnen. Het feestje was ter ere van het overbuurmeisje dat nu echt puber geworden was. Per sms had Irgend een uitnodiging gekregen. Freek mocht ook komen; ze had het tekstberichtje doorgestuurd naar de port-a-cabin. Hij had niet gereageerd.

'Komt Freek niet mee?' vroeg Marga, de moeder van het jarige meisje. Irgend schudde haar hoofd, ze was vastbesloten de buurt geen inkijkje te bieden in haar sores. 'Hij had werk te doen, niet iedereen kan feestvieren. Toch?' Ze hief haar glas in de hoogte en proostte op de jarige jet. Irgend nam plaats aan de tafel waar hartige taarten en pizza-slices klaarstonden. En flessen prosecco. De dames hadden al drie flessen leeggedronken en dat zorgde ervoor dat niemand meer op de kinderen lette.

De mannen deden dat so wie so niet; zij waren in de achtertuin bezig de barbecue op te stoken. Karel voerde het hoogste woord. Vers vanuit zijn werk gekomen, zat hij nog helemaal in zijn vooraanstaande managersrol. Hij bepaalde welke buurman waar moest blazen. Met de vleesvork dirigeerde hij het werk. Opvallend hoe de hiërarchische verhoudingen tot een tweede natuur waren geworden. Gelukkig waren er nog uitzonderingen. Tegen het klimrek aangeleund stond Noach. Met een baard van een paar dagen en een vale spijkerbroek stond hij spottend te kijken naar het tafereel. Af en toe nam hij een slok uit zijn bierflesje. Achter zijn oor had hij een sigaret hangen. Natuurlijk rookte niemand in deze nette Buitenhof setting, alles verantwoord. Noach paste zich aan en onderhield zijn nicotineverslaving maar even niet.

Bij de vierde mislukte poging de bbq aan te krijgen, besloot Noach in te grijpen. Karel duwde hij aan de kant. 'Ga jij maar even kijken hoe het met het account diepvriesvlees staat, dan nemen wij de implementatie van het vuur van je over, daarvoor heb ik genoeg resources, dan kan jij even naar de backoffice en neem even een nieuw biertje mee, als je wilt.' Karel zwaaide nog even met zijn vleesvork en ging toen naar binnen. Zijn pantalon vertoonde donkere houtskoolvlekken. Karel was nog niet binnen of Noach had het vuur in de bbq opgestookt. Geroutineerd maakte hij een hoopje van het houtskool met in het hart daarvan enkele aanmaakblokjes. Al snel raakten de kooltjes witheet. Zonder iets te zeggen ging Noach weer tegen het klimrek staan. 'Prachtig, kerel, wat kun jij geweldig met vuur omgaan, zeker op de scouting gezeten?' Karel legde meteen de scharrelworstjes op het rooster en begon met de vork in het vlees te prikken.

De kinderen waren zonder dat de ouders het door hadden, de straat opgegaan. Een paar jaar geleden zouden ze verstoppertje zijn gaan spelen, maar nu ze bijna allemaal op de middelbare school zaten, was er een andere behoefte ontstaan. Verstoppertje kon je het toch nog wel noemen. Eigenlijk hoefden ze zich niet te verstoppen omdat niemand op hen lette. De prosecco sloeg toe. Marga schonk de glazen nog eens in. Irgend zag hoe ze trillend haar gastvrouwschap volbracht. 'Maar die man van jou is niet vaak thuis hè? Na de vakantie heb ik hem eigenlijk niet meer gezien, waar zijn jullie eigenlijk heen geweest?' Marga hield vol. Irgend keek haar aan en schatte in dat een vaag antwoord niet zou helpen. 'Wij zijn niet op vakantie gegaan, Freek is een paar dagen alleen naar Frankrijk geweest en ik heb het huis verder ingericht.' Marga knikte, ze boog naar Irgend toe en fluisterde: 'ik heb het wel gezien hoor, dat toen Freek weg was, jij niet alleen thuis kwam.' Irgend voelde hoe ze bloosde. Ze was niet van plan iets te laten merken. Maar Marga rook bloed: 'Je lijkt dan wel zo'n beheerste tante, maar je bent net zo zwak als de rest van dit stelletje.' Irgend stond op, zette haar glas neer en keek Marga fel aan. Ze wilde die blonde bitch eens flink de waarheid zeggen, toen Noach binnenstormde. 'Snel, water, Karel is op de barbecue gevallen, hij moet gekoeld worden.' In de commotie die ontstond, lukte het Irgend om ongemerkt het huis van Marga te ontglippen. Karels gehuil was op straat te horen. Vanachter de beukenhaag hoorde Irgend geluiden van heel andere aard. Kennelijk probeerde een van de kinderen de hele pot vrij te buten.

zaterdag 11 september 2010

Irgend breekt in

Nog altijd geen contact. Irgend werd er gek van. Steeds vaker stond ze voor het raam van haar droomkeuken te kijken naar de gestalte van Freek. Hij kwam na kantoortijd thuis met een kant-en-klaar maaltijd, at en boog zich over zijn laptop. Voortdurend typte hij op het apparaat. Het spiekprogrammaatje dat Jack had geïnstalleerd werkte prima. Irgend kon precies aflezen welke sites haar man bezocht. Hij bekeek zijn zakelijke websites, mailde met klanten, het gebruikelijke werk. Jack had gewezen op de mogelijkheid dat Freek sites zou bezoeken met adult content, maar dat viel mee, of tegen zoals José zei. Haar hoop was erop gericht Freek te kunnen traceren op een chatprogramma en met een valse identiteit in contact te komen met hem. Helaas bleek Freek niet geïnteresseerd te zijn in dit soort sites. De enige naam die steeds opdook was het url www.justkeeppassingtheopenwindows.eu . Natuurlijk had Irgend de site opgezocht. Het bleek een organisatie te zijn die een soort back to basics propageerden. De open windows waren de valkuilen in de moderne samenleving. Het ongebreidelde consumentengedrag werd gehekeld. Waarom die nieuwe auto of dat design meubelstuk kopen, als de oude nog voldeed? Wonen in een gestyled huis was volgens de open windowniers ook niet nodig. Een buitenkeuken of een terrasloungehoek werden gezien als overdreven wensdromen. Merkkleding, of speciaal ontworpen brilmonturen verafschuwden de aanhangers van de open windows. Irgend keek om haar heen. De door VOS-interieur ontworpen meubelen in haar huis zouden niet door de open ramen komen, vreesde ze. Haar nieuwe pumps ook niet, want die waren van een merk en haar oude stiletto's waren nog geen twee maanden oud. Ze was een groot voorbeeld van wat JKPOW verwierp.

Op de site van JKPOW kwam Freek het meest terecht. Ook kreeg hij mailtjes met de afkorting in de adressen van de contactpersonen. Hoe Irgend ook probeerde, de mails van Freek kreeg ze niet geopend. Terwijl ze het dagelijks rapport van Freeks internetgebruik doornam, viel haar oog op een brief die met de post gekomen was. De brief was gericht aan Freek, gestuurd door het bedrijf dat de port-a-cabin had verhuurd. Ze begreep dat het de brief was waarin de aankondiging stond dat de huurtermijn binnenkort zou aflopen. Nog een paar weken en de keten werden opgehaald. Het bedrijf verzocht Freek en Irgend om de vertrekken bezemschoon op te leveren. De kosten van het transport waren voor de rekening voor de familie Van het Huys. Irgend floot tussen haar tanden door, voor dat bedrag zou ze heel wat merkpumps kunnen kopen. En ook nog een stapeltje design-monturen. Zou Freek nog weten dat ze de keten binnenkort moesten ontruimen? Ze stopte de brief weer in de enveloppe en besloot Freek in te lichten.

Op het moment dat Irgend haar pumps verruilde voor haar rubberen laarzen, wit met paddenstoelprint, zag ze Freek over de planken lopen richting zijn Volvo. Hij zag haar niet. Irgend wachtte even tot hij weggereden was en liep toen naar Freeks onderkomen. Natuurlijk had ze de sleutel. Maar die had ze niet nodig; Freek had de deur gewoon opgelaten. Ze stapte het domein van haar echtgenoot binnen. Het voelde klam en vochtig aan. De geur van schimmel drong diep door in haar neus. Het aanrechtje stond vol etensresten en lege flessen. Wijn en calvados. Op de tafel bij het raam zag ze de laptop staan. Irgend legde de brief naast de computer. Daar zou hij het schrijven wel vinden. Toen ze de brief neer had gelegd, hoorde ze de ventilator van het apparaat ruizen. Voor ze er erg in had opende ze de klep van de laptop. Het scherm lichtte op. Met grote letters in oranje zag ze de bekende afkorting staan: JKPOW. Het openingsscherm van de openwindows-site liet de letters ronddansen in een raamkozijn. Ze aarzelde, buiten was het stil. Geen Volvo te bekennen. Niemand die haar hier kon betrappen. Ze nam een besluit.