Kavel in de sneeuw

Vandaag in alle vroegte op de zaterdag gekeken op onze kavel. Het stuk grond ligt onder een laagje sneeuw. Met een stok heb ik samen met mijn zoon Spike in de sneeuw de contouren van ons huis uitgezet. Gelukkig past het. We waren even bang dat de dubbele garage net niet binnen de grenzen zou passen. Spike is vooral geïnteresseerd in die garage omdat daarboven zijn kamer is gepland. Hij wil eigenlijk een eigen opgang. Maar voor een brugklasser is dat natuurlijk te gek. Maar voor de toekomst is het natuurlijk een prima plan.

De oude bomen die de kavel afscheiden van de rest van de Buitenhof staan gunstig wat betreft de zon. De geplande terrassen zijn goed zonnig en bieden ook wat schaduw. De tuin achter is groot genoeg en er is ruimte voor een stijger, zodat de kids makkelijk met het bootje de vijver op kunnen. Ik weet alleen nog niet waar ik de bbq moet plaatsen. Misschien toch maar beter om een mobiele te kopen. Irgend, mijn vrouw, vond de video die we gemaakt hadden van de sneeuw plattegrond tof. Ze vond wel dat de ruimte voor haar vertaalstudio wat beperkt was. Er is dus nog wat strijd te leveren.

Eerste contact gehad met toekomstige buren. Man van middelbare leeftijd liep met buggy door de sneeuw. Hij vroeg wat wij aan het doen waren op het landje. Toen ik vertelde dat wij ons huis aan het 'uitzetten' waren reageerde hij verbaasd. 'Dat stuk grond ligt al tien jaar braak. De gemeente doet er niets aan, ze maaien niet of wat dan ook. Ik wist niet dat het bouwgrond was.' Ik legde uit dat dit de vergeten kavel van de Buitenhof was. 'De vergeten kavel?' De man keek mij verwonderd aan. 'Ja, de gemeente is bij de uitgifte van de kavels, destijds een drukte van belang, vergeten dat dit hoekje ook in het bestemmingsplan zat,' legde ik geduldig uit. 'En toen alles verkocht leek, was er niemand die nog eens goed ging uitzoeken of alles wel echt verkocht was. Totdat ik hoorde van een vriendje van mij dat in bedrijventerreinen handelt hoe het zat.' De man boog zich over de buggy, het kindje had het op een huilen gezet. Hij vertrok snel naar zijn woning aan de ingang van wat de Westerwoldlaan moet gaan worden. Ik zal hem binnenkort maar eens verder bijpraten.