Robben scoort, de Buitenhof juicht

Belle en Chiara droegen hun aller-oranjeste jurkjes. Spike had een oranje overall aan met klompen. Irgend was gestoken in een rood hempje, wit rokje en blauwe pumps. Freek liep achteraan in zijn spijkerbroek met een t-shirt dat ze moest helpen herinneren aan hun vakantie op Schiermonnikoog: de Schierse vlag sierde zijn borst. Oranjegekte was niet zo besteed aan Freek. Toch ging hij mee met zijn gezin om op het speelveld te kijken naar de wedstrijd van Oranje. Olga van de buurtvereniging had een heuse WK-tribune in elkaar laten timmeren door handige buurmannen. Via Felix, die een bedrijfje in audiovisuele verhuur voerde, had Olga een megascherm geregeld, zo een die ook bij de finish van touretappes te zien was. Op de tribune golfde de eerste wave al. De stemming zat er al lekker in. Bij het kraampje waar Freek Jacques herkende werden skottelbrai-vlees en pletterpetbier verkocht. De kaartjes die je nodig had om op de tribune te mogen zitten, had Irgend meteen gekocht zodra ze had gehoord dat Olga en haar wijkteam dit ging organiseren. Via de Wijkwebmail, de tamtam van de vinexwijk, had het nieuws haar snel bereikt.

'Dit is leuk, dat doen we,' zei Irgend toen ze het bericht binnen had gekregen. 'Olga is weer goed bezig. Wat heb ik toch een bewondering voor dat mens. Net klaar met het struinen in andermans tuinen of we kunnen al weer door naar de volgende activiteit. Ideaal om nieuwe mensen te leren kennen.'

'Hm, het lijkt in de wijk verdacht veel op een Franse gezinscamping met animatie. Je hoeft hier niet na te denken over wat je met je kinderen gaat doen, die worden wel geëntertaind,' bromde Freek.

'Ach, dat valt wel mee, het is wel waar dat de kinderen hier goed verwend zijn met allerlei voorzieningen. Het pontje, de speeltoestellen, het Gamefitheather, ik vind het helemaal goed.'

'Tja, het trekt wel allerlei volk aan uit omliggende wijken, zo zal ik ze maar noemen. Ik zag laatst dat Gamefitheater overspoeld worden door jongens en meiden met scooters. Dat leken mij geen brave Buitenhof-kids. Een zooitje was het. Dat krijg je ervan als je je voorzieningen goed voor elkaar hebt, het heeft een zuigende werking. Je wordt overspoeld door vreemdelingen.'

'Freek, je klinkt als een politiek gezien bruin mannetje. Eigen wijk eerst zeker? Ga je mond wassen. Als die jongens hier rondhangen en ze doen niets verkeerd dan is het toch prima. Goed voor de integratie. Ik vind het prima als Spike met jongens om zou gaan uit volksbuurten of Vogelaarwijken. Kan hij nog eens leren dat het niet normaal is dat vaders witte wijn of prosecco drinken en dat in plaats van een Mexicaans biertje met zo'n stuk limoen in de hals bij normale mensen een blikje bier van de Lidl wordt gedronken. Lijkt me heel goed voor zijn wereldbeeld. Het lijkt hier in de wij af en toe het terras van Kaap Hoorn wel, met al die buurtborrels waar de tapas standaard klaar staat.'

'Okee, ik overdrijf misschien wat, maar toch. Ik zie de buurt eerder volkser worden. Heb je gezien dat er hier huizen met oranje vlaggetjes versierd zijn? Dat had ik toch niet verwacht in een wijk als de Buitenhof. Of zit Olga daar ook achter?'

'Ach, dat is toch leuk? Je gaat wel mee naar de WK-tribune, een leuk uitje voor heel het gezin.' Irgend tikte op haar smartphone een berichtje om kaartjes te bestellen via de wijkwebsite.

'Nou ja, potje voetbal kijken op een megascherm is natuurlijk niet verkeerd.'

'Hè wat leuk, er is ook een voetbalpool, zie ik op de site. Voorspel de uitslag en je wint het Buitenhof WK-pakket. Met prijzen beschikbaar gesteld door ondernemers uit de wijk. Leuk man, je kunt een schoonheidsbehandeling winnen bij José, die van nummer 39, met haar salon in de garage. En een gratis consult bij de belastingadviseur Martin. En dit lijkt me helemaal gaaf: een sessie met een astroloog. Weet je wie dat doet? Die van die honden op de hoek, goh, had ik nooit verwacht. Leek me zo'n nuchtere kerel.'

'Ik gok 3-0, met een hattrick van Robben, Grunnen for ever.'

'Nou ik vul het in voor je.' Irgends vingers vlogen over de toetsen van haar mobiel. 'Zo die staat. En weet je dat Boris-Jan, de vader van Himme en Gutteke, op de voetbalmiddag zijn smartlappen komt zingen? Leuk zeg.'

'Wie? Himme en Gutteke? Wat zijn dat nou voor namen, is dat weer iets Fries?'

En daar liepen ze dan het veld op. De tribune stroomde vol. De hele wijk leek wel aanwezig. Na het optreden van BJ, waarbij iedereen uit volle borst 'Viva Gronigania', de Groniingse versie van Viva Hollandia, mee had gebruld, begon de wedstrijd. Het beeld was van superieure kwaliteit. Het ultrasurround geluid zorgde voor een ware stadionervaring. Freek ging volledig mee in het gejuich. De vuvuzela's van de tweeling die schuin tegenover hen woonde, tetterden achter Freek dat het een lieve lust was. Spike en de meiden genoten volop.

'Leuk hè?' schreeuwde Irgend in zijn oren. Hij kon alleen maar knikken. In de pauze deelde Olga petjes uit voor het petje-op-petje-af pauzespel. Freek stond tot het laatst toe mee te doen. Hij moest uiteindelijk zijn meerdere erkennen in de buurman van nummer 36 die wel wist Mario Kempes in 1978 het rugnummer tien droeg.

De wedstrijd werd een prachtige overwinning voor Oranje: drie – nul, drie keer Robben. Freek had het goed voorspeld. Tot zijn grote vreugde kreeg hij het WK-pakket, met als toppunt een fantastische prijs: een ballonvaart vanuit het Stadspark, aangeboden door de ballonier uit de Marnelaan. De astrologische sessie gaf hij aan Irgend. Zo was Freek dan ook wel weer.

 

Het Vette Fietsen Plan

'Spike, wat doen wij hier? Wat is dit voor gribusplek?' Irgend keek vanachter het stuur van de Volvo naar de getatoeëerde man die op het erf met zijn armen over elkaar naar de auto en aanhanger stond te kijken. Op zijn kale schedel rustte een donkere zonnebril. 'Hoe kom je aan dit adres. Ken je die engerd?' Met haar hand op de knop van de centrale deurvergrendeling bleef Irgend zitten. Ze had nu spijt van haar aanbod aan Spike. Hij had de opdracht gekregen om tweedehands spullen voor zijn nieuwe kamer te kopen. Het bedrag dat hij over hield mocht hij vrij besteden. Op internet had hij genoeg ingekocht om zijn kamer in te richten. Nu stond hij op het punt te onthullen wat hij had gevonden.

'Dat is Igor. Hij handelt in alles wat los en vast zit. Hij heeft een gave site.' Spike liep op de man af en schudde diens hand. Voor een twaalfjarig mannetjes was Spike behoorlijk wereldwijs. Igor wees naar de schuur. Irgend stapte uit en probeerde over haar angst heen te komen. Bevreesd liep zij achter haar zoon aan.

'Voor tweehonderdvijftig mag je hem hebben.' Igor stond met zijn handen in zijn zij. Een beetje dreigend was zijn blik. 'Het is een goed apparaat hoor.'

'Maar ja, niemand wil het hebben, je hebt hem al bijna een jaar op je site zonder ook maar een bod.'

'Hmm, tweehonderd, maar dan moet je hem zelf in elkaar zetten.'

'Ik bied honderdvijfenzeventig. Laatste bod.' Spike keek op de Irgend-manier: vastbesloten en strak hield hij Igor in het oog. De tattoe-man lachte. Hij stak zijn hand uit.

'Deal, je bent een stevige onderhandelaar. Zal ik je helpen het ding op die kar te zetten?' Igor en Spike liepen dieper de schuur in. Irgend werd totaal niet betrokken bij de koop. Ze hoorde hoe de twee lachten. Na een tijdje kwamen ze terug met een groot pakket onder een zwart zeil. Het leek niet al te zwaar, maar de omvang was enorm. Het gevaarte zou maar net op de aanhanger passen. Ze zag hoe haar zoon het geld overhandigde. Snel rekende ze uit dat hij nog altijd geld over hield. Net zijn vader, ook zo'n slimme handelaar.

'Wat is het Spike?' Irgend werd nu toch echt nieuwsgierig.

'Eh, ik zal het thuis vertellen. Dan presenteer ik mijn businessplan.' Spike sprak de woorden ernstig uit.

'Okee. Ik wacht wel af. Maar moet het ding echt op je kamer? Ik vind het nogal groot.'

'Misschien kan ie wel buiten, in de tuin.'

Die avond had Spike op zijn laptop een powerpoint tevoorschijn getoverd. "Spikes Hot Spot" stond er als titel. Irgend en Freek keken mee naar de plannen van hun zoon.

'Nou kijk, we wonen in een wijk zonder winkels of wat dan ook. Het is hier doodsaai. En wat doen mensen al ze zich vervelen? Als ik naar papa kijk dan gaat hij eten, En het liefst een vette bek. Dus ik dacht als ik nou eens een snackbar begon dan kon ik mooi geld verdienen aan de eetverslaving van de Buitenhoffers. Kijk 's avonds staat er op de weg naar de A7 een dikke file. Al die ICT-gasten willen zo snel mogelijk weg uit de stad. Hard gewerkt, en met een flinke wachttijd voor de boeg. Als ik nou eens met de bakfiets er langs ga en ze een lekker kroketje of berenlulleltje aanbiedt. Ik weet zeker dat de euro's binnenstromen. Om de boel warm te houden heb ik dit gekocht.' Op de volgende dia stond een foto van Spikes aankoop. Het was een echte FEBO automatiekmuur. Acht luikjes onder elkaar, vier naast elkaar, een ferme gleuf voor het kleingeld en een namaak stenen omlijsting. Het geheel werd bekroond met een rijtje plastic dakpannetjes. 'Ik timmer dit op de bakfiets, frituur thuis wat lekkers en fiets dan langs de file. Easy money.'

'Geniaal! Wat een idee! Net als in India of zo, dan komen ook al die verkopers naar je toe. En je koopt inderdaad eten als je moet wachten.' Freek keek trots naar zijn zoon. Twaalf en dan al zulke ideeën.

'En mag dat allemaal? Moet je geen vergunning hebben?' vroeg Irgend.

'Ach, ik fiets toch alleen langs? En als iemand iets lekkers wil, krijgt ie gewoon wat.' Spike zag geen enkel probleem.

'En je voorraad, hoe ga je die regelen?'

'Nou, ik heb nog geld over, kwestie van goed onderhandelen. En ik ken iemand die bij de Makro kan inkopen. Dus…' Freek klopte zijn zoon op zijn schouder.

'Ik zou morgen al beginnen Spike, en weet je, tussen de middag lopen hier in de buurt allemaal kantoormensen. Die worden uit hun kantoor geknikkerd om gezond een luchtje te happen. Doodongelukkig slenteren ze hier over straat. Het enige wat ze willen is weer achter de laptop kruipen. Ik denk dat je een goudmijntje hebt als je langsfietst met je Vette Fietsen Plan. Ik zal je morgen ziek melden voor school. De leraren zullen je echt niet missen maandag, die willen allemaal voetbal kijken. Geniaal!' Freek sprak de woorden glunderend uit. Maar Irgend was not amused.

'Nou ik ben er niet voor. Ik geloof niet dat dit de bedoeling is. Ik wil dat je die automatiek weer verkoopt. Ik verdubbel het bedrag dat je ervoor krijgt.' Irgend keek Freek boos aan. 'Wat ben jij een kinderachtige vader.'

Irgend liep boos de tuin in, de deur van de port a cabin sloeg ze hard achter zich dicht. Freek legde Spike uit hoe hij met een accu de automatiek van stroom kon voorzien.

Mamamini

Spike zweeg. Hij keek naar zijn moeder die achter het stuur van de Volvo V70 de Buitenhof uitreed. Vanmiddag ging het gebeuren. Al weken had Irgend haar zoon belaagd met vragen over zijn planning. Geheel in lijn met zijn puberdom had hij nukkig gereageerd. 'Komt wel.' Antwoorden van die strekking waren standaard. Of 'Mens, laat het gebeuren.' Lauwe reacties, terwijl Irgend het toch zo'n leuk project had gevonden. Zij had bedacht dat Spike moest leren om met geld om te gaan. De jongen was zo gewend en verwend dat alles maar kan en alles ook maar gebeurde dat Irgend het tijd vond voor een lesje reality-check. Spike had maar een wens: hij wilde de kamer boven de garage. Het leek hem tof omdat hij dan een aparte opgang had. 'Het is dan net alsof ik op kamers woon.' Irgend en Freek hadden luid gelachen, op kamers in de Buitenhof, het moest niet gekker worden.

'De enige studenten die hier in de Buitenhof wonen zijn hotel-mama-studenten,' oordeelde Irgend. In haar ogen kon je geen student zijn als je niet op je zelf woonde. Eigenlijk moest je ook weg uit je land. Een tijdje elders, leven met andere mensen deed de mens goed, zo vond Irgend. En rondkomen met weinig geld is een les voor je leven. De beste leerschool voor een ondernemer is rondkomen van je studiefinanciering.

'Hoe lager de studiefinanciering, hoe creatiever studenten worden. Voor weinig geld kun je prachtige dingen scoren. En later kun je altijd genieten als je iets luxe koopt voor belachelijk veel geld. Als student kun je prima je inrichting regelen voor een prikkie.'

'Ja, langs de weg, bij het afval, zeker. Jij koopt toch ook je spullen bij Vos, die is hartstikke duur. Laatst kreeg je nog ruzie met papa over die lampen. Stukkie plastic voor driehonderd euro per stuk. Papa vond ze nog lelijk ook.'

'Papa heeft gewoon geen smaak, hij is een ouderwets salonsocialist. Die moet je niet serieus nemen als hij de naam Vos hoort. Laat hem maar lekker azijnerig reageren op design.' Irgend grinnikte om het observatievermogen van haar zoon. Hij had prima door dat zijn moeder een voorkeur voor dure spullen had en dat die neiging spanning opleverde in haar relatie met Freek. Maar ze vond wel dat ze het verdiend had om mooie meubels en gadgets te kopen. Met niks begonnen en door hard te werken nu wonen in een prachtig huis met dito inrichting. De tijd van de sinaasappelkistjes was voorbij. En die les wilde ze Spike nu ook leren.

'Dus Belle en Chiara mogen kopen wat ze willen, waar dan ook, en ik mag geen stap in de Ikea zetten? Dat is toch idioot! Ik heb helemaal geen zin om daarover na te denken. Ik weet toch wel dat het veel kost.'

'Jij krijgt twee keer zoveel geld als je zusjes. De enige voorwaarde die ik stel is dat je je spullen via het tweedehands circuit koopt. Het moet nette spullen zijn, niet kapot of versleten. Je krijgt de opdracht om een basisuitrusting te kopen voor je kamer: kast, bed, bureau, stoel, lampen, iets van een opbergmeubel. Je beddengoed kun je gewoon houden. Alles wat je van je budget overhoudt mag je besteden aan iets luxe voor je kamer. Voor mijn part een leuke computer of zo.'

'Ik heb al een leuke computer, en ik krijg binnenkort de laptop van papa's kantoor.'

'Hmmm. En een smartphone heb je zeker ook al? Ik geef je een week de tijd om een plan te maken. Wat ga je waar kopen en voor hoeveel?'

Spike had een paar dagen gemokt. Maar uiteindelijk had hij een plan gemaakt. Uren zat hij achter zijn computer te zoeken. Op Marktplaats had hij veel van zijn spullen gevonden. Na een paar bezoekjes aan Mamamini aan de Westerhelpersingel had hij zijn spullen wel bij elkaar gesprokkeld. Natuurlijk had zijn moeder gelijk. Voor weinig geld kon je veel goede spullen vinden. En nog veel leuker ook. Zo had hij nu een bureaustoel die niet alleen kon draaien, maar waarin hij ook heerlijk kon wiegen, inclusief een relaxte beensteun. En als kledingkast had hij een lange rij lockers gevonden zoals je die op scholen en in sportcentra ook hebt. Op de deurtjes had Spike met symbolen aangegeven waar hij zijn t-shirts en waar hij zijn broeken zou bewaren. Het bed was helemaal cool: op internet had hij de site www.zieke.meubels.nl gevonden. Daar werd allerlei meubilair uit ziekenhuizen verkocht. Spike had voor de gein even meegeboden op een operatiebed. Tot zijn schrik bleek het bod geaccepteerd te worden. Samen met zijn vader had hij het bed in een busje opgehaald. Voor een belachelijk bedrag had Spike nu een bed met mogelijkheden: hij kon met een knopje de hoogte instellen, het hoofdeinde van het bed omhoog brengen, natuurlijk kon het bed rijden. Kortom: voor honderdvijftig euro dikke lol. Stiekem vond Spike de opdracht van Irgend wel leuk. Maar het ging hem natuurlijk maar om een ding: het geld dat overbleef. Hij had alles gekocht wat op zijn lijstje stond. Zijn kamer kon ingericht worden. Maar nu het extraatje. Hij had er niet over willen praten. Irgend was stik nieuwsgierig geweest.

'Is het een kunstwerk wat je gaat kopen? OF een superbreed flatscreen? Of een voetbaltafel? Een mariabeeld? Vertel nou wat je bedacht hebt!' Maar Spike gaf geen krimp.

'Wacht maar af. Kun je mij morgen met auto helpen het op te halen?'

'O, het past wel in de auto, kom op, geef me een aanwijzing.' Smeekte Irgend, maar het was tevergeefs, Spike zweeg als het graf. 'Spike, je hebt toch geen grafkist besteld of een opgezet dier?'

In korte zinnetjes gaf Spike aanwijzingen hoe Irgend moest rijden. Hij weigerde te vertellen wat hij ging kopen, of waar hij zijn moeder heen liet rijden.

'Hier links en dan zijn we er.'

Irgend draaide het verlaten bedrijventerreintje op dat aan de rand van de stad was gelegen. Op de modderige parkeerplaats stond een bestelbusje met een huiveringwekkend logo: een in tweeën gehakte wolfskop. Spike liep op de auto af en begroette de man die in zijn busje was blijven zitten.

'Dit is mijn moeder.' Irgend kreeg een onheilspellend gevoel.