'Spike, wat doen wij hier? Wat is dit voor gribusplek?' Irgend keek vanachter het stuur van de Volvo naar de getatoeëerde man die op het erf met zijn armen over elkaar naar de auto en aanhanger stond te kijken. Op zijn kale schedel rustte een donkere zonnebril. 'Hoe kom je aan dit adres. Ken je die engerd?' Met haar hand op de knop van de centrale deurvergrendeling bleef Irgend zitten. Ze had nu spijt van haar aanbod aan Spike. Hij had de opdracht gekregen om tweedehands spullen voor zijn nieuwe kamer te kopen. Het bedrag dat hij over hield mocht hij vrij besteden. Op internet had hij genoeg ingekocht om zijn kamer in te richten. Nu stond hij op het punt te onthullen wat hij had gevonden.
'Dat is Igor. Hij handelt in alles wat los en vast zit. Hij heeft een gave site.' Spike liep op de man af en schudde diens hand. Voor een twaalfjarig mannetjes was Spike behoorlijk wereldwijs. Igor wees naar de schuur. Irgend stapte uit en probeerde over haar angst heen te komen. Bevreesd liep zij achter haar zoon aan.
'Voor tweehonderdvijftig mag je hem hebben.' Igor stond met zijn handen in zijn zij. Een beetje dreigend was zijn blik. 'Het is een goed apparaat hoor.'
'Maar ja, niemand wil het hebben, je hebt hem al bijna een jaar op je site zonder ook maar een bod.'
'Hmm, tweehonderd, maar dan moet je hem zelf in elkaar zetten.'
'Ik bied honderdvijfenzeventig. Laatste bod.' Spike keek op de Irgend-manier: vastbesloten en strak hield hij Igor in het oog. De tattoe-man lachte. Hij stak zijn hand uit.
'Deal, je bent een stevige onderhandelaar. Zal ik je helpen het ding op die kar te zetten?' Igor en Spike liepen dieper de schuur in. Irgend werd totaal niet betrokken bij de koop. Ze hoorde hoe de twee lachten. Na een tijdje kwamen ze terug met een groot pakket onder een zwart zeil. Het leek niet al te zwaar, maar de omvang was enorm. Het gevaarte zou maar net op de aanhanger passen. Ze zag hoe haar zoon het geld overhandigde. Snel rekende ze uit dat hij nog altijd geld over hield. Net zijn vader, ook zo'n slimme handelaar.
'Wat is het Spike?' Irgend werd nu toch echt nieuwsgierig.
'Eh, ik zal het thuis vertellen. Dan presenteer ik mijn businessplan.' Spike sprak de woorden ernstig uit.
'Okee. Ik wacht wel af. Maar moet het ding echt op je kamer? Ik vind het nogal groot.'
'Misschien kan ie wel buiten, in de tuin.'
Die avond had Spike op zijn laptop een powerpoint tevoorschijn getoverd. "Spikes Hot Spot" stond er als titel. Irgend en Freek keken mee naar de plannen van hun zoon.
'Nou kijk, we wonen in een wijk zonder winkels of wat dan ook. Het is hier doodsaai. En wat doen mensen al ze zich vervelen? Als ik naar papa kijk dan gaat hij eten, En het liefst een vette bek. Dus ik dacht als ik nou eens een snackbar begon dan kon ik mooi geld verdienen aan de eetverslaving van de Buitenhoffers. Kijk 's avonds staat er op de weg naar de A7 een dikke file. Al die ICT-gasten willen zo snel mogelijk weg uit de stad. Hard gewerkt, en met een flinke wachttijd voor de boeg. Als ik nou eens met de bakfiets er langs ga en ze een lekker kroketje of berenlulleltje aanbiedt. Ik weet zeker dat de euro's binnenstromen. Om de boel warm te houden heb ik dit gekocht.' Op de volgende dia stond een foto van Spikes aankoop. Het was een echte FEBO automatiekmuur. Acht luikjes onder elkaar, vier naast elkaar, een ferme gleuf voor het kleingeld en een namaak stenen omlijsting. Het geheel werd bekroond met een rijtje plastic dakpannetjes. 'Ik timmer dit op de bakfiets, frituur thuis wat lekkers en fiets dan langs de file. Easy money.'
'Geniaal! Wat een idee! Net als in India of zo, dan komen ook al die verkopers naar je toe. En je koopt inderdaad eten als je moet wachten.' Freek keek trots naar zijn zoon. Twaalf en dan al zulke ideeën.
'En mag dat allemaal? Moet je geen vergunning hebben?' vroeg Irgend.
'Ach, ik fiets toch alleen langs? En als iemand iets lekkers wil, krijgt ie gewoon wat.' Spike zag geen enkel probleem.
'En je voorraad, hoe ga je die regelen?'
'Nou, ik heb nog geld over, kwestie van goed onderhandelen. En ik ken iemand die bij de Makro kan inkopen. Dus…' Freek klopte zijn zoon op zijn schouder.
'Ik zou morgen al beginnen Spike, en weet je, tussen de middag lopen hier in de buurt allemaal kantoormensen. Die worden uit hun kantoor geknikkerd om gezond een luchtje te happen. Doodongelukkig slenteren ze hier over straat. Het enige wat ze willen is weer achter de laptop kruipen. Ik denk dat je een goudmijntje hebt als je langsfietst met je Vette Fietsen Plan. Ik zal je morgen ziek melden voor school. De leraren zullen je echt niet missen maandag, die willen allemaal voetbal kijken. Geniaal!' Freek sprak de woorden glunderend uit. Maar Irgend was not amused.
'Nou ik ben er niet voor. Ik geloof niet dat dit de bedoeling is. Ik wil dat je die automatiek weer verkoopt. Ik verdubbel het bedrag dat je ervoor krijgt.' Irgend keek Freek boos aan. 'Wat ben jij een kinderachtige vader.'
Irgend liep boos de tuin in, de deur van de port a cabin sloeg ze hard achter zich dicht. Freek legde Spike uit hoe hij met een accu de automatiek van stroom kon voorzien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten