Wie is de Mol?

In het stadspark stonden Freek en Irgend met hun rug tegen een boom tegenover elkaar. Tussen hen in lag een plank, een touw en drie kratjes. De plank was van massief eiken hout. Alleen kon je die nooit op tillen. De opdracht die het stel van Klara, de relatietherapeute had ontvangen was simpel: zorg ervoor dat je elkaar bereikt via de plank op zo'n manier dat je minimaal op de hoogte van een kratje blijft.

'Dus als je het goed wilt doen, moet je overleggen, maar dat hadden jullie natuurlijk al begrepen.' Klara had voor deze sessie gekozen voor het thema 'communicatie'. Het leek haar zinvol daaraan te werken. Veel communicatie was er niet meer in de relatie van Freek en Irgend. Eigenlijk alleen per sms en e-mail. En natuurlijk via het schoolbordje in de gang, had Irgend aan Klara verteld. Freek voegde eraan toe dat het hem moeite kostte normaal te praten met zijn Irgend.

'Ergens vertrouw ik haar woorden nog steeds niet. Bij haar heb ik voortdurend het gevoel dat ik in 'Wie is de Mol' zit.' Het leek hem wel een mooi vergelijking. 'Ik let ook steeds op haar kleding, misschien zie ik wel een aanwijzing.' Klara glimlachte: ' Je brengt me op een idee.'

En zo kwam het dat ze nu in een ' Wie is de Mol' opdracht bezig waren. Als het hen zou lukken de opdracht binnen twintig minuten te voltooien dan kregen ze van Klara een lunchbon van dertig euro. 'Kun je nog meer tot elkaar komen. Overigens moet je de bon wel besteden in café 'Het Goede Gesprek'. Die kroeg was eigendom van Klara's vriendje.

'Okee, Irgend luister goed. Je moet...,' Freek zag meteen dat dit geen goede start was, 'Ik bedoel, heb jij een idee om te beginnen?'

'Nou, ik ben benieuwd hoe jij wou starten, vertel eens.' Terwijl Irgend het zei wiebelde ze op haar kratje. Waarschijnlijk was het slimmer geweest om de hakjes uit te doen. Maar dat was nu te laat.

'Okee, Irgend blijf jij op het kratje en probeer het tweede kratje daar te leggen, bind wel het touw eraan vast. Nee, niet zo, tjonge tjonge, ik zeg het toch duidelijk. Nou kom op, slome, pak dat touw vast en ja nu.'

'Effe dimmen mannetje, ik kan mij heel goed redden zonder jou. Wat dacht je nou, dat je de baas kon spelen over mij?'

'Nee, ik wil gewoon deze opdracht goed doen.'

'Ach, jij wil alleen maar indruk maken op Klara.'

'Nietes.'

'Tuurlijk wel, het is precies jouw type, dikke kont en harde tieten.'

Freek keek nog even naar Klara, het klopte wel wat Irgend zei. Die hele therapie was pas leuk geworden toen hij door kreeg wie het ging leiden. Klara paste goed bij zijn voorkeuren. Irgend maakte er al vanaf het begin opmerkingen over. Maar nog nooit met Klara erbij. Bovendien stonden er nu ook mensen om hen heen. Klara had juist die bomen uitgezocht die het dichtst bij de speeltuin en de kinderboerderij stonden. Op woensdagmiddag was het natuurlijk erg druk. Het publiek stond er nu twee rijen dik om heen.

'Nou, pak dat uiteinde vast van die plank, dan probeer ik het hier te pakken. Ja, zo.'

'En nu?

'Jongens, even een time out, laten we even vanuit een helikopterview kijken naar jullie interactie. Laten we het publiek vragen wat hen opviel. Mijnheer, u daar met die bruine hond, wat viel u op aan deze mevrouw?' De man grinnikte toen hij zei:

'De dame is duidelijk geen tegenspraak gewenst, terwijl ze geen flauw idee heeft hoe ze het moet aanpakken. En mag ik ook iets over hem zeggen?'

Klara knikte, en maakte een uitnodigend gebaar.

'Ik heb met hem te doen, hij staat zo zijn best te doen, maar wordt niet serieus genomen.'

'Heeft u een tip voor hem?'

'Kies voor je zelf, man, laat je niet op je kop zitten.'

'Ja, dank u wel.' Klara snoerde de man zijn mond. Hij zei precies wat niet in haar straatje paste. Zo zouden de twee nooit tot elkaar komen. En Klara kreeg alleen haar honorarium als de relatie weer tot leven kwam. Zo had ze haar relatiebureau 'The Ties That Bind' georganiseerd. 'Kom jongens, we gaan even bij de boom zitten, apart van al die mensen.'

'Ik denk dat ik het voor gezien houd, Klara,' Irgend pakte haar tas en jas en liep in de richting van de parkeerplaats. 'Ik geloof niet dat dit iets is voor mij.'

Freek stond een moment in dubio. Hij wist dat dit een beslissend moment was. Als hij nu bij Klara en de boom zou blijven zitten en Irgend alleen verder zou laten lopen, wist hij dat alles kapot zou zijn. Op dit moment had hij liever Klara dan Irgend. Dus de keuze had hij nu, de gevolgen zouden nog komen. Irgend keek over haar schouder naar hem. Hij knikte of toch niet. Klara liep naar de boom en ging op het kratje zitten. De man die net de vernietigende woorden had gesproken keek vol aandacht naar het schouwspel.

'Kies met je hart, jongen, je leeft maar een keer!' De man draaide zich om, de hond kwispelde met zijn staartje. Freek haalde diep adem, stond op en liep.