Freek en Irgend, weer samen

Freek twijfelde. Hij reed voor zijn nieuwe woning langs, stopte. Ik kan nu uitstappen en doen alsof er niets is gebeurd, dacht hij. Maar die gedachte verwierp hij. Hij kon het niet maken om te doen alsof zijn neus bloedde. In zijn zak brandde het mobieltje waarin het sms'je zat dat hem had doen terugkeren uit Frankrijk. De tekst van Max had hem verontrust en tegelijkertijd op zijn gemak gesteld. Zodra hij het gelezen had, wist hij wat hem te doen stond. Terug naar Irgend voordat het uit de hand zou lopen. 'Kom op jongen,' Freek knikte tegen zijn evenbeeld in de achteruitkijkspiegel, 'je vrouw heeft je nodig.' Hij zette de wagen half op stoep en liep het modderige pad naar zijn huis op. Achter het huis zag hij Irgend zitten.'Daar ben je. Ik zat al te wachten.'

Freek knikte. 'Ik wist dat je hier zou zitten. Alleen hoop ik niet dat je vanochtend die fles hebt leeggedronken.' Met een sierlijke boog mikte Freek de wijnfles die naast Irgend stond in de vijver. Irgend keek hoe de fles dobberde op het water. 'Restant van een eenzame nacht.' Ze vertelde hoe ze hier onder haar fleece dekentje geslapen had. Met een glimlach hoorde Freek het aan. Typisch Irgend om in haar eentje naar de sterren te kijken. Hij had dezelfde sterren gezien tijdens zijn rit door de nacht. Als langgetrouwden kusten ze elkaar.

'En hoe nu verder?' Irgend had de vraag ook kunnen stellen. Ze keek Freek aan en knikte. 'Ja, ik en jij gaan gewoon verder. Verder waar we gebleven waren. Denk ik, en jij?' Freek zweeg. Hij liep naar de waterkant en keek hoe de fles langzaam vol water liep en wegzonk. Met wat steentjes mikte hij op het glas. Hij miste telkens. 'Ik weet niet meer waar gebleven zijn.' Op de sim-kaart van zijn mobiel stond de sms, met een paar toetsaanslagen kon hij het wissen. Ja of nee, dat was de keuze. De komende uren zouden beslissend zijn voor hun beider leven.

'ik moet nog boodschappen doen, knap jij je ondertussen op? Dan ga ik naar de winkel.' Irgend stond op, Freek draaide zich om. Even keken ze elkaar aan. Freek knikte en liep naar de port a cabin voor een douche. Hij hoorde hoe Irgend van het terrein afreed. Nu was hij alleen op de plek waar het was gebeurd. Hij voelde dat het ja werd, hij wilde er niet.