Irgend had al haar klusje in het nieuwe huis afgekregen. Tevreden liep ze rond. Het verfwerk zag er goed uit. In Freeks afwezigheid had ze alle slaapkamers van kleur voorzien. Morgen zouden de kinderen terugkomen van hun vakantie die zij doorbrachten bij hun vriendjes. Wanneer Freek zou thuis komen was haar onduidelijk. Ze had een ansichtkaart uit Antwerpen gekregen en wat sms'jes uit Frankrijk. Het was goed dat ze even zonder elkaar waren. De spanning dreigden hoog op te lopen. Freek had haar gezegd in bijna-ruzie dat hij zijn buik vol had van alle interieur-discussies. Hij wilde gewoon lekker wonen en verder niet. Voor hem was het VT-wonen gedoe niets. Om rust te krijgen hadden ze besloten deze zomer apart door te brengen. Irgend zou het huis doen en Freek zichzelf.
En nu was Irgend klaar en wilde eigenlijk niets liever dan het resultaat tonen aan haar man en kinderen. Ze tikte een sms op haar mobiel. 'Liefje, ben klaar. Kom je gauw terug, xxx I.' Ze aarzelde even voor ze het bericht verzond. Freek had op geen van haar tekstjes gereageerd. Zou hij nog boos zijn? Of zou hij, nee een ander daarvoor was ze niet bang. Dat zou Freek niet doen. Nee, dan zij zelf. Met schaamte dacht ze terug aan die avond een week eerder. Dat was een foutje. Kwam door de drank en door de zomerse avond. Gelukkig had hij niet meer gebeld. Toch voelde het niet goed. Zeker niet dat het in dit huis gebeurd was. Nog voor ze er zelf woonden had de woning al een geschiedenis.
Ze ging zitten in wat ooit de tuin moest gaan worden. Het flesje witte droge wijn was op voor ze er erg in had. Haar mobieltje zweeg. Geen Freek. Ook de kinderen lieten weinig van zich horen. Ze voelde zich alleen. Alsof ze een gescheiden vrouw was. De zon was allang onder. De nacht was gevallen en de Buitenhof werd stil. Vanuit het Stadspark hoorde ze het getrommel van de djembé-spelers. Optrekkende auto's en in de verte een sirene. Het was nacht en Irgend was alleen. Ze drukte haar hoofd in het kussen van de ligstoel. Het fleece dekentje trok ze over zich heen. Het mobieltje in haar hand zweeg nog steeds. Langzaam zakte ze weg in een diepe slaap.
Laat in de volgende ochtend werd ze wakker. De zonsondergang was in volle gang. Een beetje dauw hing nog in de lucht. Een koel briesje aaide over Irgend voorhoofd. De fles stond naast haar, het dekentje lag op de grond. Ze rekte zich uit en gaapte. Douchen en koffie, dat was wat ze nodig had. Even later zat ze met een verse espresso op een omgekeerde kratje te kijken naar de port a cabins, die binnenkort weggehaald werden. Ooit zou het hier mooi worden in deze tuin. Met z'n vijven. Ze checkte haar mobiel, Freek had een reactie gegeven. 'Ik kom terug, wacht op mij. F' Het bericht was bijna tien uur geleden verstuurd. Terwijl ze hem terugsms'te hoorde zij het bekende geluid van de Volvo. Ze dronk haar laatste restje koffie op en voelde hoe Freeks armen om haar middel gleden.
'Ik ben thuis, liefje, bij jou.'
De port-a-cabin bewees die ochtend zeer geluidsdicht te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten