De lentezon maakte het bij voorbaat al tot een mooie dag. Met de meiden in de bakfiets reed Freek door het Stadspark naar school. Aan de drukte van het fietsverkeer te zien waren ze mooi op tijd. Er reed eigenlijk nog geen enkele vader of moeder voor of achter hun. Normaal was het een gekakel van jewelste. Kinderen op allerhande fietsjes dwarrelden anders over de weg. Vaders reden op hun gemakje naast interessante buurvrouwen en kletsten honderuit. Af en toe leek het net een stroom pubers op weg naar de middelbare school. Het testosteron won het bij de vaders makkelijk van de ouderlijke beschermende oerdriften. Maar vanochtend, niets van dat alles.
'Papa, heb je mijn kartonnen doosjes meegenomen?' vroeg Chiara.
'Ja meid, in de rode plastic tas heb ik ze gedaan.' Freek had de hele week verpakkingen gespaard, thuis en op kantoor. Chiara's klas was bezig met een project en had doosjes nodig voor een maquette. Overmorgen zou de presentatie in de klas staan. In Freeks organizer stond dat moment op hoge prioriteit. Het handige van zijn kantoor op Kranenborg was dat hij binnen tien minuten op de basisschool was.
'Wat is het rustig hè?'
'Pap, heb je mijn beker gevuld met dat lekkere sap?' Chiara had de neiging om alles in haar tas door te nemen.
'Ja, mama heeft dat er in gedaan. En ook pasta op je broodje en een pakje Wiki, plus een kiwi. Dus jij zal geen honger krijgen.'
'Wat ga jij doen vandaag, papa?' vroeg Belle.
'Ik heb een afspraak in de stad met iemand uit Rusland. Ik kan misschien hippe petjes en tasjes inkopen uit Rusland. Met maffe Russische letter erop.'
'Ga je dan Russisch praten?'
'Nou ik ben niet zo goed in Russisch, maar met handen en voeten en wat Engelse woordjes komen we heel ver. En ik heb een tolk gevraagd.'
'Een tolk, net als mama?' Irgend had na haar studie Duits een tijdje in Brussel gewerkt als tolk-vertaalster bij het Euro-parlement en was nu bezig een succes te maken met haar vertaalstudio.
'Ja, net als mama, maar dan iemand die Russisch en Nederlands kan praten.'
Freek had met de universiteit gebeld of er nog studenten Russisch waren die wat wilden bijverdienen. De vriendelijke docente had een paar e-mailadressen gegeven. Freek kreeg een antwoord. De vierdejaars studente die hem had teruggemaild vroeg honderd euro en kon de hele ochtend. Ze hadden afgesproken in café De Beurs, om half negen. Als hij de meiden op school had afgeleverd, even gekletst had met collega-ouders op het plein, zou hij de studente ontmoeten. Of hij haar diensten hard nodig had was maar de vraag. De Russische zakenpartner had in zijn mails in het Duits geantwoord. Hopelijk lukte het zo ook wel. Bovendien wist hij uit ervaring dat het voor de zaken beter was als er een-op-een werd onderhandeld. Om half tien zou de ontmoeting zijn, ook in de Beurs.
Freek fietste het lege voorplein op. Hij keek op zijn horloge: kwart over acht. Dit was niet goed. Op het raam las hij de mededeling die hij natuurlijk eerder had kunnen lezen.
'Shit, margedag, stom. Meiden er is geen school, denk ik.'
'Nee dat wou ik steeds al zeggen,' zei Chiara, 'Maar ik vergat het steeds.'
'Shit, ik moet over tien minuten in de stad zijn. Eh.' Lichte paniek maakte zich meester van Freek. Wat moest hij doen? Irgend kon hij niet bellen, die was druk bezig met een vertaalklus en kon niet gestoord worden. Er zat maar een ding op: de meiden meenemen.
'Stap maar weer in de bak, we rijden door naar de stad.'
In een mum van tijd was hij bij de Beurs. Achter het raam zag hij een jonge dame zitten. Dat moest de studente zijn. Hij zwaaide. Met zijn twee dochters stapte hij het café binnen. Hij stelde zich voor en vroeg: 'Eh, ik denk dat er van vertalen geen sprake zal zijn vanochtend, hoe goed ben je met kinderen?'
De studente grijnsde, en zei: 'Voor het dubbele tarief kan ik heel goed met kinderen opschieten.'
Zuchtend telde Freek vier briefjes van vijftig neer op het cafétafeltje. De deal moest nu wel lukken. Hij zag hoe de studente met Chiara en Belle de Beurs uitliep. Bij de frietkraam De Belg kregen zij allebei een grote puntzak patat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten