Het geheim van de Moto Guzzi

De bouwplaats van Westerwoldlaan 1 lag er mooi bij. De bouw vorderde zienderogen. Nog een paar weken en de kap kon erop. Freek bekeek op deze zonnige zondagochtend vanuit zijn tijdelijke onderkomen zijn toekomstige huis. Hij knikte. Dit was goed. Het mooie weer lokte hem uit bed. Al was het nog geen zeven uur. Freek besloot zijn oude Aesics schoenen op te zoeken en een rondje door het park te gaan rennen. Hij schatte in dat een korte broek prima kon. Net niet te koud, lekker fris. Naast de port a cabin deed hij de warming up.
'Hé Freek, lekker aan het gymnastieken?' Buurman Karel stond op zijn oprit te kijken naar de rek- en strekoefeningen van Freek.
'Ja, even Nederland in Beweging in mijn eentje.'
'Lekker dat zonnetje, ik ga deze jongen eens flink laten brullen vanochtend.' Karel klopt zijn motor liefkozend op de helblauwe tank. Hij streelde het logootje van zijn Moto Guzzi. Zijn vinger volgde de lijn van de brede vogel. 'Ik heb hem net helemaal schoongemaakt en onderhouden. Hij is er klaar voor. En ik ook! Ik denk een ritje naar Lauwersoog.' Karel liet de motor kort brullen.
'Jezus, wat een herrie, iedereen wordt wakker.' Freek had niets met motoren.
'Dat valt wel mee, moet je hem horen als ik die hendel vol open gooi. Prachtig!'
'Ik vind die kleur wel bijzonder, die zie je niet vaak.'
'Azzuri-blauw, een hele speciale uitvoering, inderdaad zeldzaam in Nederland.' Karel klopte trots op zijn zadel. 'Join for a ride?'
Freek keek naar zijn hardloop outfit. Niet echt zijn bedoeling. Ineens kreeg hij een idee.
'Als je mij voor een rondje ringweg meeneemt en me dan bij de ingang van het Stadspark afzet , dan jog ik terug naar huis, mooie afstand om mee te beginnen.
En zo joeg de Guzzi een in leer gestoken rijder met een passagier in een korte broek door de straten van de Buitenhof. Het geluid was immens, Freek voelde de PK's tot diep in zijn buik. Hij begon Karel en al die andere gemotoriseerde Buitenhoffers beter te begrijpen. De trilling van de machine veroorzaakte een fijn gevoel, daar beneden. In mum van tijd zaten ze al bij Kardinge, de noordelijke ring was leeg en Karel wist precies waar de flitspalen stonden. De scherpe bocht ter hoogte van de nieuwe wijk Reitdiep nam hij zo snel dat de motor bijna horizontaal lag. De buitenkant van Freeks knieën raakten net niet het asfalt. Veel sneller dan Freek had gedacht stopte Karel bij de ingang van het Stadspark.
'Gaaf man! Super, snel en hard,' Freek klopte Karel op zijn schouder. Karel deed zijn azzuri-blauwe helm af. Hij grijnsde.
'Snap je nou een beetje hoe leuk dit is? Ga je rennen of rij je mee naar Lauwersoog, vissie eten?'
'Ik vond dit heel leuk, maar ik ga echt rennen, dank je.'
'Okee, ik ga er dan nu vandoor, anders rij je in de file van motoren.' Karel zette zijn helm op en reed over de kaarsrechte Concourslaan richting de A7. Het geluid stierf weg. Freek begon met zijn training. Eerst langzaam joggen en na het viaduct wat tempo erin. Hij kreeg een lekker tempo te pakken. Op de parkeerplaats bij de drafbaan stonden een paar auto's geparkeerd. Hij nam het pad naar de kinderboerderij. Hij hoorde de hanen daar kraaien. Heerlijk liep hij verder. Langs het basketbalveldje ging hij richting het deel waar de Schotse Hooglanders graasden. De beesten passeerde hij voorzichtig, je weet het nooit met die dieren. Hij hield even in voor het wildrooster, hij wilde niet met zijn voet vast komen te zitten. Freek hield de grond voor zijn voeten goed in de gaten om te voorkomen dat hij zou zwikken. Tussen de bladeren en de afgevallen takken lagen witte tissues. Halverwege het bospad hield hij in. Even gas terug nemen. Langzaam joggend keek hij om zich heen. Een bus reed over de busbaan. Hij keek naar de rode flits rechts van hem. Tussen de struiken links stond een motor geparkeerd. Een blauwe Motoguzzi. Karel? Hij was nergens te bekennen. Ineens zag Freek het. Tussen het ontluikende lentegroen zag hij zijn buurman. De blauwe helm bungelde aan een boomtak. Het leren motorjack hing ernaast. Karel zag hem niet, zo druk was hij bezig. Freek wilde een groet roepen, maar bedacht ineens dat dit niet de plek was waar alleen Schotse Hooglanders rondstruinden. Op zijn tenen jogde Freek weg van de ontmoetingsplek. Volgende keer toch maar een andere route kiezen.

's Avonds toen Freek voor zijn stacaravan zat, zag hij Karel op zijn oprit de Moto Guzzi schoonmaken. De blauwe lak werd liefdevol opgepoetst.