Wantoestanden op de kavel

'Dit kan toch niet waar zijn!?' Freek wapperde met een brief van de gemeente Groningen. 'Hoe kan dit nou?'

'Wat is er liefje,' Irgend kwam verontrust de provisorische woonkamer in de port a cabin binnen. 'Is er iets mis?'

'En of er iets mis is! De gemeente heeft fouten geconstateerd in onze woonomgeving. Althans zo noemen ze het. Vanochtend komt er een inspectieteam van RO om hier ter plekke te kijken naar misstanden op onze bouwplaats.'

In de brief stond dat de kavel die Freek en Irgend gekocht hadden, mogelijk niet aan de gestelde voorwaarden voldeed. De gemeente gelastte een onderzoek. Het hoe en wat werd niet duidelijk gemaakt. De brief was ondertekend door ir. Gorecht. Freek zag dat onder diens naam een telefoonnummer stond.

'Ik bel meteen.' Freek toetste het nummer in en kreeg na enig wachten gehoor.

'Met Freek van het Huys, van de Westerwoldlaan. U heeft ons een brief gestuurd, kunt u…,' Freek knikte. Natuurlijk had hij even tijd. De heer Gorecht pakte het dossier erbij.

'Bent u daar nog? Ik wil graag weten wat u moet onderzoeken op onze grond?'

'Dat kan ik niet zeggen. Ik heb een melding binnengekregen van wantoestanden op uw kavel. Dat is alles wat ik mag noemen. U dient tijdens ons onderzoek uw kavel te verlaten.' Gorecht liet een stilte vallen en zei toen: 'Voor onbepaalde tijd.'

'Onbepaalde tijd? Hoe zo, wat is dit voor onzin, ligt er een bom onder de grond of gif, u kunt toch wel iets zeggen!' Freeks gezicht werd langzaam rood. Hij liep onrustig heen en weer met zijn mobiel aan zijn oor.

'Vanaf 11.00 uur heden ochtend moet u het terrein verlaten en openstellen voor onze onderzoekers. Ik laat het hierbij, ik ontmoet u zo dadelijk.' Gorecht verbrak de verbinding.

'Dit is idioot, we moeten hier weg zegt die man, om 11 uur al.' Freek keek Irgend aan. 'En hij kan niet zeggen wat er mis is.'

'Belachelijk. Wat doen we?'

'Weigeren natuurlijk. Ze slepen ons maar weg.' Freek liep met woedende stappen naar buiten. De werklui waren nu bezig met de tweede verdieping. Het was een drukte van belang. De voorman kwam op hem af lopen.

'Van het Huys, ik heb opdracht gekregen de werkzaamheden stil te leggen. Ik heb een brief van de gemeente gekregen. Mijn mannen verlaten nu de bouwplaats. Ik wil geen risico lopen.'

'Maar wat is er aan de hand? Weet je niet meer?'

'Nee, ik mag lopende het onderzoek niets doen en mag niet meer met je overleggen, op straffe van een dwangsom. Dus ik ben weg.'

Freek zag hoe de voorman zijn mannen toesprak. Even later vertrokken de twee busjes met de werkmannen en hun gereedschappen. Het was in een klap stil op de kavel. Irgend kwam ook naar buiten. Ze had in de tussentijd geregeld dat de kinderen na school opgevangen konden worden door haar vriendin. Het leek haar beter dat hier even geen kinderen waren. Samen namen ze plaats op een stapel planken die in de toekomstige woonkeuken lagen. Over de Westerwoldlaan zagen zij zo een auto aan komen rijden met het logo van de stad Groningen.

'Daar zul je ze hebben.' Irgend hield Freeks hand vast. Ze kuste hem en kneep hem in de wang.

'Get them sweetheart,' fluisterde Irgend. In haar hand had ze twee zware kettingsloten. Met enige moeite ketende zij Freek en zichzelf aan de steunpilaren van de bouwsteiger.